زبان بدن (body language)

از طرفي خواسته يا ناخواسته در فضايي كه آن را سكوت و خاموشي مي ناميم و با زبان بي زباني تنها با آنچه «body language» يا زبان حركات بدن و اجزاي آن خوانده مي شود، مي تواند به خوبي احساسي را انتقال داده يا معناي كلامي را تغيير دهد. هرگز اظهار دوستي و علاقه شخصي در حالي كه اخم كرده و ترشرويي نشان مي دهد، قابل قبول نيست. بنابراين به كارگيري اين ۲ زبان در يك جهت و راستا مي تواند به خوبي در بيان هيجانات، عواطف و احساسات به كار رود. اما در ميان دنياي خاموش و بي زباني، زبان هاي گوياي ديگري هم هستند.

زبان بدن شامل دو قسمت است . یکی زبان حرکات بدن و دیگری زبان آرایش و ظاهر بدن :

بازکردن دکمه های کت: 

افرادی که باشما بی ريا وصميمی هستند غالباٌ دکمه های کت خود را باز کرده يا حتی آنرا از تن  در می آورند اما در يک مذاکره  رسمی اينچنين نيست . در اين شرايط افراد زمانی کت خود را در می آورند که امکان دسترسی به توافق وجود داشته باشد , به عبارت ديگر هرقدر هوای اطاق گرم باشد اگر طرفين احساس دسترسی بهتوافق را نداشته باشند کتشان را در نمی آورند.

انداختن پاروی پا: 

در هنگام مذاکرات هر گاه يکی از طرفين يا هر دو ی آنها پاهای خودرا روی هم می اندازند نشانه اين است که وارد مرحله جديدی از مذاکره می شويد , مرحله ايی که امکان تفاهم کمرنگ می شود . اگر انداختن پا روی پای ديگر با گذاشتن دستها در زير بغل  بصورت ضربدر همراه باشد اوضاع وخيم تر است و بايد يک فکر جدی برای تغيير وضعيت انجام دهيد تا طرف مقابل از حالت تدافعی خارج شود.

کشيدن دست به چانه : 

اين علامتی از زبان رفتار است که در هنگام تصميم گيری بکار می رود. کشيدن دست به روی چانه معمولا” با حالتی از چهره همراه است که در آن چشم ها کمی  جمع می شود. افرادی ديگر ممکن است در اين حالت لب بالايی را لمس کنند وآنرا بکشند و بعضی مردها  با سبيل يا ريش خود بازی کنند که همگی دليل بر تعمق و ارزيابی است. در بازی شطرنج نيز افرادی که قرار است حرکت بعدی را انجام دهند در بسياری از موارد چنين اشاره ايی را از خود نشان می دهند که پس از تصميم گيری متوقف می شود .

برداشتن عينک: 

برداشتن آهسته عينک جهت تميز کردن آن در شرايطی  که نيازی به اين عمل نيست اشاره تعويقی است, اين عمل در طی يک مذاکره ممکن است چندين بار انجام بگيرد. در چنين حالتی شخص می خواهد با طفره رفتن از پاسخ يک سؤال يا ايجاد تاخير در پاسخ مطالبی را در ذهن خود بررسی کرده وموقعيت خود را مرور نمايد. در هر حال اين افراد می خواهند زمانی رابرای پرسش يا پاسخخود در اختيار بگيرند. اشاره مشابه ديگر می تواند برداشتن عينک در کنار دهان باشد.

دست زدن به بينی: 

اين علامت رفتاري ويا ماليدن با انگشت اشاره نشانه شك وترديد در مورد مطالب گفته شده در يك گفتگـــو يا مذاكره ميباشد؛ به ويژه اگر اين اشاره همراه با متمايل شدن شخص به انتهاي صندلي باشد. اما مراقب باشيد كه اين اشاره را با كسي كه بيني خود را‎ مي خاراند اشتباه نكنيد. اشاره ديگري در اين زمينه ماليدن پشت گوش يا كنـار آن است كه حاكي از شك وترديد در ارائه يك پاسخ يا سبك وسنگين كردن آن است. در بسياري از مواقع پس از اين عمل دست به سمت چشم رفته وعمـل ماليـدن چشـم انجام مي شود.

ضرب گـرفتـن روي مـيـز: 

كسي كه با ريتمي يكنواخـت وكسل كننده به روي ميز ضرب ميزند مي خواهد احساس بي قراري خود را بيان كند.اشارات مشابه ديگـر مي تواند اين با شد كه فرد مرتباٌ‌  دكمه خودكار خود را بالا وپايين مي زند ويا باپاشنه پا به زمين ضربه ميزنـد. پيام مستقيم اين اشارات براي شما اين است كه بايد دريابيد كه حرفهايتان كسل كننده يا بي روح است ويا اينكه براي طرف مقابل تازگـي نــــدارد.

قراردادن مچ يك پا به روي مچ پاي ديگر:

اين اشاره اشاره ايست كه در مواقع بسياري بروز مي كند. مثلا”‏در جلسات دوستانه يا رسمي كه شخص تحت فشار رواني ؛ تنش يا استرس قرار گرفته است.

مهمانداران هواپيما در اين زمينه تجربيات مفيدي دارند ،آنها به راحتي مي تواننـد افرادي كه از مسافرت با هواپيما مي ترسند را تشخيص دهنـد زيرا اين افراد با پاهاي گره خورده وقراردادن يك مچ به روي مچ ديگر مي نشينند به خصوص در هنگـام برخواستن هواپيما.

همچنين بسياري از افراد در موقعيت هاي تنش زا مانند شركت در مصاحبه يا آزموني براي استخدام ،مچ پاهاي خود راروي هم مي اندازند.  اصولاّ علائم زبان رفتار بيشتر با يكديگر ودر يك مجموعـه ظـاهر مي شوند وبه همين ترتيب بايد با هـم تعبير شونـد.به عنوان مثال اگرفرد مقابل شمـا پايش را از روي پا بردارد و كمـي به طرف شما خم شود  شما مي توانيد نتيجه بگيريد كه وي به سخنان شما علاقمند است و مايل است بيشتر بداند.

پس توجه به زبان رفتار را  در خود تقويت كنيد وهمواره در هنگـام مواجـه شدن با واكنش منفي از طرف مقابل در صدد متعادل كـردن اوضــاع برآييد. در اين مواقع بهتر است به جـاي ايـنكه شـيوه قـبلي خود را ادامه دهيد و بر آن اصــرار ورزيد سياست جديدي را در پيش گيريد،چراكه اگر فردي  از رفتار يا گفتار شما ناراحت يا عصباني باشد علائم رفتاري او پيشاپيش اين موضوع را به شما  هشدار مي دهند .

علائم منفـي زبـان رفتـار:
 – نوك پاهـا در جهت مخالـف شماست يا به سمت درب خـروجي است
 -تمـاس چشمـي محدود
 -تكان دادن سريع سـر به جهـت تائيـــد
 – لمس كردن و ماليدن پشـت گـردن
 – نگـاه كردن به سقـف وآسمـان
 – چرخـيدن به دور واطــراف و سـاير اشـاراتي كه در بــالا به آنهــا اشاره شد.

چشمها

سطح چشمها:

در یك گـروه، مـعمـولا فـردی كـه سطح دیـد چشمانش از سایرین بالاتر است رهبر محسوب میگردد. هنگامی كه شما ایـستـاده باشید و دیگران نشسته قطعا شما را در موضع قدرت قرار میدهد.

مالش چشم:

زمانی كه فردی چشمش را با انگشت اشاره مالش می دهـد نـشـانـگر فریب و نیرنگ می باشد. از آنجایی كه فرد میـخواهد تماس دیداری را قطع كند بهانه ای بدست می آورد كه به این طرف و آن طرف نگاه كند. ایـن حـركت غیر ارادی یـك افــشـاگر حسابی است كه فرد دارد دروغ می گوید.

چشم برگرداندن:

این معمولا یك علامت مسلم از نیرنگ، گناه و دروغگویی است.

چشمان بسته:

هرگاه چشمان یك فرد برای لحظه ای طولانی تـر از چـشم بر هم زدن متعارف بسته و ابروها نیز برخاسته شود پیـام چنـیـن اسـت: “بـه حرف زدن خود خاتمه بده.”

حركت چشم به سمت بالا:

این نشانه غضب و عصبانیت است.

نگاه مختصر به اطراف:

این ژستی خـجـالت گـونه و عشوه گرانه است. فرد جسورانه خیره میشود در حالیكه سرش را پایین انداخته و به سمت مخالف كج میكند. اشـاره بـر كمرویی بی باكانه دارد.

نگاه ممتد:

این بی تردید یك نشانه گرایش جنسی است. شخصی كه تماس چشمی برقرار می كند، چشم برگردانده، سپس مجددا به چشمان شما نگاه می كند میـگویـد: “مایلم با شما بیشتر آشنا شوم”

نگاه خیره شدید:

این نشانه خلق تهاجمی، سلطه جویانه و تهدید آمیز است.

نگاه به بالا و پایین:

هنگامی كه آقایی نگاهش را به سر تا پای یك خانم میاندازد به او می فهماند كه به اندام فیزیكی وی علاقه مند است.

چشمك:

چشمك یك علامت غـرض آلود است. نـشانـگر آن اسـت كـه رمز و رازی میـان فردی كه چشمك میزند و فردی كه به او چشمك زده می شود برقرار است.

بالا انداختن همزمان دو ابرو:

در میان یك اتاق شلوغ، مفهوم آن كاملا واضح و روشن است: مایلم با شما ملاقات كنم.

بالا انداختن یك ابرو:

زمانی كه یك ابرو بالا انداخته میشود در حالی كه ابرو دیگر پایین باقی میماند مفهومش این است: حرف شما را باور نمیكنم.

ابروهای گره خورده:

زمانی كه هر دو ابرو به سمت همدیگر كشیده میشود باعث پدید آمدن شیار بین آن دو می شـود كه دلالت بر اضطـراب، درد، تـرس و یـا آمـیـزه ای از ایــن هیجانات دارد.

پوشاندن صورت:

زمانی كه دست بر روی صورت می آید مـفـهومش چنین است: شوكه شده ام. این ژست بین فرد و موقعیت مزاحم و مـتـجاوز فاصله می اندازد.

 زبان

خنده زوركی:

این نیشخند كنترل شده تا چشمها گسترش نمی یابد.

دهان كجی:

گوشه لبها را مانند پوزخند به عقب برده و دندانها را نمایان میگرداند.

تبسم با دهان گشوده:

دندانهای بالا نمایان شده و بـه شـخـصـی كـه بـا شـما گفتگو میكند می فهماند كه مایل هستید بیشتر با او آشنا شوید.

تبسم با لبان بسته:

این لبخند تنها برای ادای احترام و ادب و نزاكت است.

در هم كشیدن لبها:

هرگاه فردی لبهایش را در هم كشید به مفهوم آن است كه طرف مقابلش را جذاب و دلربا یافته.

لبهای سفت و جمع شده:

دال برتنش و عدم پذیرش است.

جویدن لبها:

وقتی فردی لب پایین خود را جویده و سرش را تكان میدهد نشانگر خشم فرد است.

تماس با لب 1:

هرگاه انگشت اشاره بطور عمودی برای لحظه ای به طرف بالا آید میگوید: ساكت باش.

تماس با لب 2:

ولی هرگاه انگشت اشاره به لب پایین تماس پیدا كند و دهـان انـدكـی باز شود مفهومش چنین است: “می خواهم با شما صحبت كنم”

خمیازه كشیدن:

خواب آلودگی تنها علت خمیازه نمی باشد بلكه “خمیازه اجتماعی” نیز وجود دارد. خمیازه ای كه در یك موقعیت استرس زای خفیف پدید می آید. هنگامیكه مردد هستید چه كاری میخواهید انجام دهید خمیازه روشی است برای خریدن زمان

 دست ها (از مچ تا سر انگشتان)

دست دادن محكم:

فردی كه دستش را دراز كرده و سـپـس دسـتـانـش را بـه طـریقی می چرخاند كه دستش بالا و كف دستش پایین قرار می گیـرد، سـعی در توفق و برتری جویی دارد. این نوع دست دادن اغـلب اوقـات در مـوقـعـیـت هـای سیـاسی و دیپلماتیك كاربرد دارد.

دست دادن بسیار محكم:

نشانگر شور و اشـتیاق و سلطـه گـری اسـت. بـی تـردیــد میتوان فهمید چه كسی اینجا فرمان میدهد.

دست دادن شل:

فردی كه تـنـها انگشتان دستـش را دراز میكند و یا دستهایش مانند ماهی شل است، می گوید: مایل نیستم به مـن دسـت بزنید، من صمیمیت را دوست ندارم. همچنین آن نشانه ضعف، انقیاد و مطیع و تسلیم بودن نیز میباشد. هر گاه آقایی در یك موقعیت كاری از این دست دادن استفاده میكند امكان دارد چنین برساند كه قصد دارد مخفیانه اعمال نفوذ در موقعیت نماید.

دست دادن با هر دو دست:

هرگاه از دست چپ برای در برگرفتن و پوشاندن دستهای فشرده شده استفاده گردد، دست دادن دستكش وار نامیده شده و راستی و صمیمیت زیاد را می رساند مانند یك در آغوش گرفتن كوچك و ظریف.

حركت انگشت:

ضربه آهسته، مضراب زدن و یا ریتم یكنواختی را با انگشتان نواختن، دلالت بر بی تابی و ناشكیبایی دارد. یك حركت نمادین گریز میباشد. انگشتان عمل راه رفتن را گرچه بدن بی حركت است انجام میدهند.

دستهای پـنهان:

این ژست مرموز و آب زیر كاهانه است. فرد میگوید: مایل به گفتگو با شما نمیباشم. خصوصا در مورد دستهایی كه عمیقا در جیــب ها فرو شده باشد جایی كه برای تماس و گرفتن دست و یا هر گونه رابطه صمیمانه وجود نخواهد داشت.

دستها به روی زانو:

وقتی كف دستها بـه طـرف بـالا بـاشـد، شـخص گـشـاده رو و پـذیـرا می باشد. وقتی كف دستها پایین باشـد مـمكـن اسـت پـای فـریبكاری و تعرض در میان باشد.

مناره كردن انگشتان:

هنگامی كه فردی انگشتان خود را به هم فشرده و چـانـه و دهان را روی سر انگشتان قرار میدهد نـشانگر تفكر عـمـیق است. مانند زمانی كه شخص به امید شنیدن جواب می باشد. همچنین حایلی اسـت بـرای مـحـافـظـت كـردن از قفسه سینه، پایین صورت و دهان.

مشت پوشیده شده با دست باز:

فـرد در ایـن حـالت خشـمگین است اما می كوشد كه آرام بماند. به اصطلاح خود را كنترل كند.اما مراقب این فرد باشید چون امكان دارد هر موضوع كوچكی منجر به آن گردد كه كنترلش را از دست بدهد.

پرتاب دست:

شـخصـی كـه مـی خـواهـد عـقایدش را به اجبار تحمیل كند ممكن است دستش را بطرف شنونده و جلو پرتاب كند. درحالت پرخاشگرانه خفیفتر تنها از انگشتان استفاده میگردد.

قلاب كردن دستها پشت سر:

این یك ژست متكبرانه میباشد. خصوصا زمانی كه فرد به عقب تكیه داده باشد. او میگوید: من آنقدر بر شما سلطه دارم كه نیاز به دفاع كردن از خودم ندارم.

بازی كردن با حلقه ازدواج:

این علامت عصبی بودن و نـشـانگر آن است كه مشكلی در ارتباط وجود دارد. خصوصا زمانی كه فرد همزمان در مـورد هـمسـرش در حـال صحبت كردن میباشد.

تكان بیقرار دستها:

این تلاش بدن برای رهایی می باشد. هـورمـون آدرنـالیـن در حال ترشح شدن است اما فرد نمی داند چگونه رهایی یابد. كلـنـجار رفـتـن بـا سـر آسـتـیـن پیراهن و یا جواهر آلات روی مچ به دیگران میـگوید كه: شما احتیـاج بـه تـوجـه داریـد. در كـافه ایـن عمل جایز و مناسب است اما در جلسات كاری منحرف كننده و موجب حواس پرتی میگردد.

دست زدن به كراوات:

این رفتار مردانه می گوید:می خواهم تاثیر خوبی از خودم بجا بگذارم. این روش اوست كه می خواهـد بـه شـما بـفـهــماند شدیدا” در تـلاش اسـت تـا خوشنودتان سازد.

دست كشیدن در میان موها:

وقتی افراد نمی دانـنـد چه چیز باید بگویند اغلب اوقات دستشان را میان موها می كشند. نـاظـری كه قـادر است زبان بدن را متوجه شود آگاه است كه فرد در مورد كاری كه می خواهد انجام دهد و یا چیزی كه میخواهد بگوید تردید دارد

پا ها

تكان دادن پاها:

وقتی فردی طوری نشسته كه یك پا را روی پـای دیـگر انـداخته و یك پا را در هوا تكان می دهد پیام این است: من حوصله ام سـر رفته. حـركات نـشـانـگر گـریز است اگرچه بدن فرد ساكن و بدون حركت می باشد.

انداختن پاها روی هم در ناحیه زانو:

این حالت متداول بطور یـكسان در مردان و زنان رایج می باشد. مفهومش این است كه: من بـسـیار آسـوده خاطر هستم.

قوزك پا روی زانو:

این معمولا عملی مردانه می باشد. میگوید: من قاطعانه از حقوقم دفاع می كنـم اما بـا آرامـش هسـتم. این همان ژست اصیل “پا روی پا اندازی كابویی” است.

انداختن پا روی هم در ناحیه قوزك:

این ژسـت در مـردها بیش از زن ها مورد استفاده قرار می گیرد. می گوید: “من مودبانه در آرامش هستم.”

به هم پیچیدن پاها:

این ژست در خانمها رایج می باشد. زن پاهایش را به هم می پیچانـد طوری كه یك پایش را به پشت قوزك پای دیگرش قلاب میكند. مردها انجام دادن این كار را دشوار می پندارند. بـه هم فشردگی این حالت برداشت ” در آغوشگیری” و نوعی تمایل جنسی را در ذهن تداعی می سازد.

قفل كردن پاها:

این نیز نمونه ای از ژست زنانه میباشد. او در حالی كه ایستاده یك پا را به پشت پای دیگر قفل می كند. این عمل معمولا به مفهوم آن است كه فرد عصبی و ناراحت می باشد.

 دست ها

خم كردن بازوها:

این كار میگوید: “من پر زور و نیـرومند هستم.” بالا آوردن یـك بازو نیز راهی برای جلب توجه میبـاشد. هر دو دسـت را بـجلو دراز كردن ژست خوش آمد گویی میباشد.

دستها به پشت:

وقتی دستها به پشت كمر قلاب میگردند مفهومش این است كه فرد وضعیت را تحت كنترل خود دارد. میگوید: “من راحت هستم” مشابه حركتی كه سربازان زمانی كه در حالت خبردار نیستند به خود میگیرند.

دستها به جلو:

هنگامی كه ما مضطرب می باشیم تمایل به نگاه داشتن دستهـای خود در جلوی بدن خود داریم تا بتوانیم یك سد حفاظتی ایجاد گردانیم.

دستهای قلاب شده:

بر خـلاف دسـت به سـینه بودن كه دستها بطور متقاطع به روی سینه قرار میگیرند، این ژست در افرادی مشاهده میشود كه در شرایط اضـطراب آمـیزی قرار دارند. در واقع چنین به نظر می آید برای حفظ جانشان به خودشان دست آویخته اند.

دستهای تا شده:

زمانیكه دستها مقابل بدن همدیگر را قطع میكنند، مـعـمـولا نشانگر وضعیت تدافعی میباشد. فرد میگوید: من تمایل ندارم به هرچیزی كه با عقایدم در تضـاد می باشد گـوش دهـم. اغـلب مردم از مانعی كه این طرز ایستادن پدید می آورد آگاهی ندارند. اما بـی تـردیـد بـرای سـد كـردن هـر گونه تعدی و مزاحـمت بكار گرفته می شـود. خصوصا وقتی كه لبهای درهم و اخم نیز با آن همراه گردد.

دراز كردن دست :

زمانی كه یك مرد نشسته و دست خود را دراز كرده، او میـگوید: “من اینجا را تحت كنترل خود دارم”. اما اگر یك زن این كا را انجام دهد، مـردها معمولا اینگونه می پندارند كه او از حد و حدود خود تجاوز كرده است. هر چنـد زمـانـی كه تنها یك دست را روی صندلی مجاور قرار میدهد میگوید: “میخواهم مانند شما(مردها) باشم”

دست به كمر بودن:

دستها دو طرف كمر به طوری كه آرنج به طرف خارج بدن قرار مـیـگیرد فرد میگوید: از من فاصله بگیر. این یك عمل نا آگاهانه می باشد كه مـا هـرگاه احساس جامعه ستیزی داشته باشیم و یا در محل پر ازدحامی قرار داریم و تـمایـل نداریم دیگران نزدیك به ما شوند اعمال میكنیم.

شانه بالا انداختن:

شانه ها بر آمده گشته و كف دستها به سمت خارج میچرخنـد. پیام روشن و واضح می باشد: من شما را نمی شناسم . و یا من نمی تـوانم به شما كمك كنم. دلالت بر احساس درماندگی فردی است كه این ژست را به خود میگیرد.

 راست قامت ایستادن:

حالت ایستادن افراشته میگوید شما انسان با اعتماد به نفس، صادق و موفقی هستید. حتـی اگـر كـوتـاه قـد باشید، گرفتن یك ژست مطمئن و بی پروا شما را پر ابهت نشان خواهد داد.

گامهای كوتاه-بلند:

استفاده از تمام طول پا در هنگام راه رفتن، گامهای بلند برداشتن و كمر را راست و سر را بالا نگاه داشتن بیانگر یك حالت مطمئن و با صراحت می باشد. برعكس گام های ریز و با شانه های قوز كرده فرد را ترسو و آسیب پذیر مینماید.

احوالپرسی دوستانه:

با اندك بالا آوردن ابرو زمانیكـه بـرای نـخستین بار شخصی را ملاقات می كنید، شما را علاقه مند، با نشاط و هوشیار می نماید.

رویارویی نزدیك:

هر فردی مجاز و نیازمند مقدار معینی حـریـم شـخـصـی در پـیـرامـون خودش میباشد. معمولا آن حریم شخصی 180-90 سانتیمتری شمـا امـتـداد مـی یـابد. محدوده صمیمی و خودمانی 50 سانتیمتر امتداد دارد. زمانیكه فردی خیلی نزدیك به جلو می آید منجر به مزاحمت و ناراحتی می گـردد. این یـك عـمل تـجاوز كارانه می باشد كه مرزها و حدود دیگران را رعایت نكرده و احترامی برای آنها قائل نمی باشد. این طرز رفتار می تواند سبـب شود تا یـك فـرد مـنـفعـل و بی اراده، احساس آسیب پذیری كرده و حالت تدافعی به خود گیرد. تا زمانی كه از شما در خواست نشده عقب بمانید.

بی رغبتی:

اگر میخواهید برتر از دیگران جلوه كنید، پشت به دیوار تكیه زده و دست به سینه بایستید. پیام روشن است: “مزاحم نشوید.”

گرفتن گردن:

هنگامیكـه دسـت بـه طرف بالا تاب خورده و خودش را به پشت گردن قلاب می كند نشانه خشم می باشد. در دوران بدوی این ژست به ضربت سختی بر سر فرد مقابل منجر می گشت. اما در جامعه متمدن میباید از این عمل اجتنـاب ورزیـد. افرادیكه زبان بدن را متوجه میشوند از توانمندی این عمل آگاه هستند.

بی قراری(وول خوردن):

در موقعیت اجـتمـاعی هرگاه با پول خرد داخل جیبتان بازی كنید و صدای جیرینگ جیرینگ آن را درآورده یا با موها و یا لباستان كلنجار رویـد، علامت واضحی است كه شما عصبی، بی قرار و هیجان زده می بـاشـیـد. بـرای گـذاشتن تاثیر خوب بر روی دیگران سعی كنید این حركات تهییج آمیز و بیتاب گونه را در خود فرو نشانید.

كشیدن شلوار:

این عمل در مردان بیش از زنان انجام میشود. چون مردها هستند كه اغلب اوقات شلوار به تن می كنند. پارچه شلوار یك پا به نشانه نـابـاوری بـه بــالا كشیده میشود. مانند این میماند كه پایش را روی یك چیز ناخوشایند گـذاشـته و میكوشد آن را از روی شلوارش بتكاند.

به دیوار تكیه زدن:

زمانیكه شما به دیوار و یا درب ورودی با آرامش خاطر بسیار، تـكیه می دهید، به دیگران می گویید كه بمانند. این روشـی اسـت برای طولانی كردن گفتگو خصوصا وقتی كه در موقعیتهای اجتماعی قرار دارید.

ارتباط نزدیك:

دو فردیكه با هم گفتگو كرده و همدیگر را در یك جایگاه و همسو مییابند، انس و علاقه متقابل را نمایان میكند. افرادیكه برای مدت زمان مدیدی با یكدیگر بوده اند حركات یكدیگر را تـقـلـیـد و تـكرار كـرده و حـتـی كلمات و الفاظ یكسانی را همزمان بیان میكنند.

نزاع:

هنگامی است كه دو فرد رو در روی هم، اما برخـلاف مـورد قـبلـی می ایستند كه بیانگر خشونت و تند خویی شدید میباشد. در شرایط عادی هر دو فرد در هنگام صحبت كردن اندكی از یكدیگر فاصله میگرند. امـا هرگاه بخواهند با یكدیگر زورآزمایی و نزاع كنند خود را در حالت بینی به بینی قرار میدهند كه تقابل بسیار خطرناكی است.

تعظیم كردن:

این ژست ادای احترام دنیای كهن، دیگر كاربردی جـز در محافل دیپلماتیك و موقعیت های رسمی ندارد. هر چند كه در زمانهای گذشته بـه عنوان ادای احـترام و درود فرستاندن متعارف بكار می رفته است، اما اكنـون در اغـلـب اوقـات تـوسـط هـنرمـندان و مجریان بر روی سن مورد استفاده قرار میگیرد

 زبان بدن (موی سر)

برخي از كارشناسان بر اين باورند كه مدل موي شخص مي‌تواند نشان‌گر تصوير شخصي, كيفيت زندگي, ميزان عملگرايي, خودنمايي, اثرگذاري و پايگاه اجتماعي و اقتصادي فرد باشد. برخي نيز بر اين باورند كه موي شخص مي‌تواند نشانگر بالندگي عاطفي و ناحيه‌ي زيستي باشد.
مفاهيم مختلف مدل‌هاي مختلف مو را در طول دهه‌هاي گذشته از نظر بگذرانيد. فرضاً, در دهه‌ي 60 و 70 قرن بيستم موي بلند شخص نشانه‌ي عصيان‌گري و شورشگري بود, اما امروزه در دهه‌ي 90 يك راننده‌ي كاميون بيابان نيز موهايش را بلند مي‌كند تا بسان سلطان موسيقي راك جلوه كند. بايد توجه داشت كه موهاي بلند دخترك 15 ساله تفسير متفاوتي با موهاي بلند يك زن 55 ساله دارد. در هر صورت, در اين قسمت حتي‌المقدور اسرار شناخته شده‌ي انواع مدل مو را در اختيار شما قرار مي‌دهيم. بايد توجه داشت كه نشانه خواني بايد همراه با نشانه‌هاي آشكار ساير ويژگي‌هاي فرد باشد تا بتواند فرد را به سوي تشخيص درست رهنمون شود.

موي مردان
موي بلند و موي كوتاه _ باور غالب اين است كه موي كوتاه نشانه‌ي محافظه كاري و سازگاري و موي بلند نشانه‌ي ماهيتي هنري و عصيان‌گري است. اين باور گهگاه درست مي‌نماياند؛ وليكن در همه‌ي موارد اين گونه نيست, زيرا موهاي بسيار كوتاه مي‌تواند نشانه‌ي موارد زير باشد:
فرد احتمالاً اهل ورزش است؛
در حال طي كردن دوره‌ي نظام بوده و يا اين كه در گذشته يك نظامي بوده است؛
شخص در سازمان و يا اداره‌اي كار مي‌كند كه مجبور است مويش را كوتاه نگه دارد؛ اين امر مي‌تواند نشان‌گر گرايشات هنري, عصيان‌گري و مدگرايي باشد (در صورتي كه مو به طور غريبي رنگ شده باشد و يا اين كه بسيار كوتاه باشد)؛
ممكن است نشانه‌ي محافظه‌كاري فرد باشد؛
احتمالاً شخص به نوعي مشغول درمان بوده و يا اين كه اين امر از ضرورت درماني ناشي شده است؛
احتمال دارد فرد اين گونه بپندارد كه جذابتر مي‌نماياند؛
فرد به دليل راحتي و سهولت كاري, موي كوتاه را ترجيح مي‌دهد.
اگر چه تامل در خصوص موارد بالا مي‌تواند براي تشخيص ماهيت اشخاص راهگشا باشد, ليكن بسندگي صرف به اين ذهنيات و كليشه‌ها مي‌تواند بازدارنده باشد.
موي آراسته: مردي كه با موي آراسته, سشوار كرده و تافت زده ظاهر مي‌شود و اين امر را با لباس و كفش گرانقيمت همراه مي‌كند, خواهان به رخ كشيدن موقعيت و پايگاه غبطه‌برانگيز اجتماعي و شغلي خود است.
اين حالت مي‌تواند نشانه‌ي كاميابي اقتصادي, خودمهم پنداري و اثرگذاري بر روي ديگران باشد. معمولاً مردان اين گونه براي موي سر خويش سرمايه‌گذاري پولي و زماني نمي‌كنند. در هر حال, استنباطي كه از اين حالت مي‌توان كرد اين است كه چنين مرداني بدين وسيله قدرت, توان مالي و برتري پايگاه اجتماعي خويش را به رخ ديگران مي‌كشند.
بعلاوه, همين برداشت را مي‌توان به ناخن‌هاي آراسته نيز تعميم داد.

نشانه‌هاي مرتبط با ريزش, كم پشتي و طاسي سر
مرداني كه معدود تارهاي موي باقيمانده بر روي سر خود را با دقت و وسواس محسوسي شانه مي‌كنند و به اصطلاح به آن حالت مي‌دهند, در واقع بدين وسيله خودخواهي خود را نشان داده و در عين حال نسبت به قضاوت و داوري ديگران غافل هستند. زماني كه من با چنين مرداني برخورد مي‌كنم, نخستين سوالي كه به ذهنم خطور مي‌كند اين است كه آيا اين مرد نمي‌داند كه ما چشم داريم و همه چيز را مي‌بينيم. نكته‌ي قابل توجه اين كه اين برداشت‌ها وحي منزل نيست و در همه‌ي حالات استثنا به چشم مي‌خورد.
استفاده از كلاه گيس و كاشتن و ترميم موي سر: مرداني كه با ترميم موي سر خويش كم پشتي و يا ريزش آن را جبران مي‌كنند, بدين وسيله نخوت و فقدان اعتماد به نفس خويش را نشان مي‌دهند. بعلاوه, بدين وسيله فرد با جذاب نشان دادن خويش اعتماد به نفس از دست رفته را كسب مي‌كند. در هر صورت, از نشانه‌هاي اين نوع اقدامات ترميمي مردان مي‌توان به مواردي چون برخورداري از امكانات مادي, نقص زدايي و ظاهر گرايي اشاره كرد.
استفاده از انواع كلاه‌ها:

مردان طاسي كه از كلاه بيس‌بال براي پوشش اين نقيصه‌ي خود استفاده مي‌كنند, در واقع در برابر پير شدن از خود مقاومت نشان مي‌دهند. در اين ارتباط بايد به اين نكته توجه كرد كه بسياري از مردان طاس براي حفاظت از فرق و كاسه‌ي سر خويش در برابر آفتاب سوزان از اين كلاه‌ها استفاده مي‌كنند؛ ليكن اگر مردان طاس در منزل نيز از اين كلاه‌ها استفاده مي‌كنند, اين امر مي‌تواند نشان‌گر فقدان خودباوري و اعتماد به نفس باشد.
موي رنگ شده:

مرداني كه موي سر خود را رنگ مي‌كنند, عمدتاً خواهان پوشاندن موهاي سفيد خود هستند و بدين وسيله خود را جوان مي‌نمايانند. روشن است كه اين وسيله در همه‌ي حالات و مقاطع سني نمي‌تواند راهگشا باشد. فرضاً چنان چه مرد 75 ساله‌‌اي داراي موهاي مشكي يك‌دست باشد, در آن صورت پنهان‌كاري كاملاً بي‌مورد است. در هر صورت, از ويژگي‌هاي اين اشخاص مي‌توان به خودخواهي, واقعيت گريزي و بسان كبك عمل كردن اشاره كرد.
موي صورت مردان
ريش و سبيل: برخي از مردم بر اين باورند كه ريش و سبيل مي‌تواند نشانه‌ي راز آلودگي شخص باشد. بايد توجه داشت كه اين برداشت درست نبوده و مردان به دلايل مختلف از موي صورت استفاده مي‌كنند.
در هر صورت, ريش و سبيل مي‌تواند به موارد زير دلالت كند:
مرد مي‌پندارد كه بدين شكل جذاب‌تر مي‌نماياند؛
مرد جوان بدين وسيله خود را سالدار مي‌نماياند؛
با استفاده از ريش, فرد سن و سال و چروك‌هاي صورت خود را مي‌پوشاند؛
فرد بدين وسيله نقص صورت خود را مي‌پوشاند؛
مرد ريشو بدين شكل ماهيت عصيانگرانه‌ي خويش را مي‌نماياند؛
مرد در جايي شاغل است كه از اين بابت محدوديتي را به شخص تحميل نمي‌كنند.

دقيقاً به طول و شكل و شمايل ريش و سبيل مردان توجه كنيد, زيرا ريش و سبيل‌هاي بلند مي‌تواند گرايشات سياسي ليبراليستي مردان را بنماياند. از سوي ديگر, ريش و سبيل نامرتب, كثيف و ناآراسته مي‌تواند نشانه‌ي ويژگي‌هايي چون كاهلي, دلمردگي, اختلالات و عوارض روحي و فيزيكي, فقدان قدرت داوري و ساير كاستي‌ها و نقايص بهداشتي باشد.

موهاي ساير قسمت‌ها:

ابروان پرپشت و نامرتب و موهاي زياد دماغ و گوش مردان, نشانه‌ي اين است كه اين اشخاص به ظاهر خويش اهميتي نمي‌دهند. برخي از اين مردان بر اين باورند كه مرتب كردن و آراستن موهاي اين قسمت‌هاي صورت عملي نادرست و نامردانه است.

مدل موي نامتعارف و نمايان:

مدل و يا رنگ موي غير عادي و نامتعارف مي‌تواند دلالت بر موارد زير داشته باشد:
ماهيت ناسازگار؛
فرد ماهيتي عصيانگرانه و شورشي دارد؛
فرد شيفته‌ي ماجراجويي است؛
فرد گرايشات مدپرستانه و هنري دارد؛
فرد داراي شغلي نامتعارف بوده و سبك زندگيش نامتعارف است؛
شخص بدين وسيله خواهان عضويت در يك گروه هم سال خاص است؛
سازگاري با مدل‌‌هاي غالب و حاكم در اجتماع؛
بي‌توجهي به صورت‌هاي ظاهر؛
ميل به منحصر به فرد بودن و جلب توجه كردن؛
تاثيرات فرهنگي (سن و سال فرد, نژاد و گروه‌هاي مختلف اجتماعي).

موي زنان
مدل موي زنان در قياس با چگونگي موي مردان محدوديت چنداني ندارد, زيرا مردم آسان‌تر انواع مدل موي سر زنان را مي‌پذيرند, چون مدگرايي عمدتاً از آن جنس مونث است. با اين وجود, موي سر نمايان و نامتعارف زنان نيز تعابير و تفاسير خاص خود را دارا مي‌باشد.
موهاي كوتاه و بلند: بر اساس فرهنگ ما, جواني و جذابيت جسماني زنان با موي بلند تعريف و تبيين مي‌شود. به همين دليل, بلندي و كوتاهي موي زنان تفاسير خاص خود را دارا مي‌باشد. حال اگر عليرغم اين نگرش فرهنگي زني مويش را كوتاه نگه دارد, بايد به موارد زير توجه كرد:
موي زيبا, كوتاه و آراسته اين حالت مي‌تواند نشان‌گر تمايلات هنري فرد بوده و در عين حال از برخورداري مالي حكايت كند. باري, هزينه كردن مبلغ قابل توجهي از درآمد براي آرايش مو مي‌تواند نشانه‌ي اهميت دادن به ظاهر شخصي, ميل به پذيرفته شدن, اهميت دادن به نظرات ديگران و احتمالاً عدم ايمني باشد.
موي كوتاه معمولي زنان _ چون نگه داشتن موي بلند دشوار و هزينه بر است, بسياري از زنان موي خود را كوتاه مي‌كنند تا از دنگ و فنگ نگهداري موي بلند در امان باشند. در هر صورت, از نشانه‌هاي بارز اين حالت مي‌توان از عملگرايي فرد نام برد, به ويژه اگر اين حالت با ساير ويژگي‌هاي عملگرايي همراه شود.
موي بسيار كوتاه سبب توجه ديگران مي‌شود _ چنان چه لباس زني زرق و برق دار و زننده باشد, جلب توجه كردن اين حالت مو نمود مي‌يابد.
احتمال دارد كه موي بسيار كوتاه دلالت بر ضرورت‌هاي درماني داشته باشد _ فرضاً, زناني كه شيمي درماني مي‌شوند, چاره‌اي جز اين ندارند.
در رابطه با موهاي بلند بايد موارد زير را از نظر گذراند:
چون فرهنگ ما موي بلند را نشانه‌ي جذابيت و زيبايي مي‌داند, زني كه بيش از چهل سال سن دارد و در عين حال موهايش را به طور نماياني بلند نگه مي‌دارد, در برابر پير شدن از خودش مقاومت نشان مي‌دهد و ادا و اطوار جوانان و چشم نوازان را در مي‌آورد. از ويژگي‌هاي اين زنان مي‌توان به مواردي چون ذهنيت گرايي, روياپردازي و واقعيت‌گريزي اشاره كرد.
موي بلند نمايان يك زن ممكن است حالت چشم‌نوازي نداشته باشد و اين كيفيت سبب شود كه بپندارد كه بدين شكل جذابيت جنسي محسوسي كسب مي‌كند.
موي بلند نامتعارف مي‌تواند نشانه‌ي عصيانگري و ماهيت شورشي بر عليه آداب و سنن دست و پا گير و بازدارنده باشد, زيرا بسياري از زنان موي بلند نمايان را نشانه‌ي آزادي و فارغ بودن از هر گونه محدوديتي مي‌دانند. حال اگر نوع لباس زن اين برداشت را تقويت كند, در آن صورت اين نشانه انكار ناپذير مي‌شود.
موي بلند كثيف و ژوليده مي‌تواند نشان‌گر خصوصياتي چون فقدان قوه‌ي تشخيص و داوري, بيماري, كاهلي و تنبلي, تن‌آسايي, ماهيتي شورشي, دلزدگي و لاقيدي شخص باشد. در صورت كثيف بودن موي سر, براي خواندن زنان لازم است كه به ساير شاخص‌هاي بهداشتي نيز توجه شود.
موي پوش داده: پوش دادن مو مي‌تواند نشان‌گر سالمندي زن بوده و در عين حال مي‌تواند نمايانگر ناحيه‌ي زيستي زن باشد. فرهنگ حاكم بر مناطق مختلف سبب مي‌شود كه اشخاص اولويت و ارجحيت فرهنگي را در ظاهر خويش دخالت دهند.
اين حالت تا حدي كم پشتي مو را جبران مي‌كند و هم اين كه سبب صرفه‌جويي در هزينه‌هاي آرايشي مي‌شود.
رنگ مو:

رنگ كردن مو در بين اين جنس طبيعي است. مگر آن كه زني مويش را به طور نامتعارفي رنگ كرده باشد و اين رنگ كاملاً به چشم بخورد. از سوي ديگر, چنان چه زني سفيدي مويش را با رنگ كردن بپوشاند, اين امر مي‌تواند گويا باشد. براي مثال, اين اشخاص متوسل به تمارض و وانمود كردن نشده و واقعيت سني خويش را به راحتي پذيرا مي‌شوند. در برابر اين گروه, اشخاصي هستند كه به دلايل حساسيت‌هاي آلرژيكي اقدام به رنگ كردن نمي‌كنند. در هر صورت, در هنگام خواندن شخصيت زنان بايد ظرايفي از اين دست نيز لحاظ شود.
موي صورت و تن زنان:

در ايالات متحده, هنجار غالب فرهنگي اين است كه زنان موهاي زير بغل را زدوده و پاهاي خود را عاري از هر گونه موي زبر سازند. به علاوه, موهاي ابرو نيز بايد آراسته باشد. زني كه هراسي از رويش مو در تنش ندارد, بايد به فرهنگ ديگري تعلق داشته باشد. باري, زني كه در ايالات متحده متولد شده باشد, وليكن اقدام به زدودن موهاي نواحي مختلف تنش نكند, مي‌تواند نشانه‌هايي چون عصيانگري, دلبستگي به باور رهايي و طبيعت باوري را به دست دهد.

از ساير نشانه‌ها نيز مي‌توان به افسردگي, كاهلي, دلزدگي و راحت طلبي اشاره كرد. از سوي ديگر زني كه دستي به سر و صورت خويش نمي‌كشد و نسبت به موهاي پراكنده‌ي صورت و ابروي خود بي‌توجه است, بدينسان اعتراض خود را نسبت به هنجارها و قيودات تحميلي جامعه مي‌نماياند و اهميتي به نظر ديگران در اين خصوص نمي‌دهد. بعلاوه, شايد كيفيت بزرگ شدنش بر اساس باورهاي خاصي بوده باشد.

سخـن آخـر :

سخن آخر اينكه بدانيد بهترين شيوهً قرار گرفتن در كنار هم با زاويه نود درجه است نه مستقيم در روبروي هم و  به همين لحاظ بهترين ميـز براي مذاكـره يك ميز گـرد است نه ميز چهـارگوش. هنگامي به سخنان ديگران گوش مي دهيد با كمي خم شدن به جلـو در صندلي، به طرف مقابل نشان دهيد كه به سخنانش توجه داريد وعلاقمنديد ولي مراقب باشيد كه در اين كار افراط نكنيد و بيش از هفتاد وپنج درجه خم نشويد-چون با اين كار طرف مقابل را در تنگنا قرار ميدهيد و بعيد نيست كه وي به شكل تدافعي دست ها را زير بغل قرار دهد .تماس چشمي خود را بطور مناسب با گوينده حفظ كنيد. افراط در تماس چشمي موجب اعمال فشار به طرف مقابل و كاهش آن نمايانگر عدم اعتماد به سخنان او يا عدم تمايل به شنيدن بقيه آنهاست.